Dimërimi i qumështit të zogut me lule ombrellë

Përgatitja e duhur për dimër është një fazë kritike në ciklin jetësor të qumështit të zogut me lule ombrellë, duke siguruar mbijetesën e bulbave dhe një lulëzim të bollshëm në pranverën e ardhshme. Kjo bimë bulbore është natyrshëm e përshtatur për të përballuar temperaturat e ulëta, pasi periudha e ftohtë është e nevojshme për të stimuluar lulëzimin. Megjithatë, ndërmarrja e disa hapave të thjeshtë në vjeshtë mund të ofrojë mbrojtje shtesë, veçanërisht në klimat më të ashpra ose për bulbat e sapombjellë. Kuptimi i procesit të përgatitjes për fjetje, metodave të mbrojtjes së bulbave në tokë dhe kujdesit pas dimërimit do të garantojë që këto yje të vogla të bardha të rishfaqen me besnikëri në kopshtin tuaj çdo pranverë.

Përgatitja e bimëve për dimër

Përgatitja për dimër fillon shumë përpara se të bjerë bora e parë. Ajo fillon menjëherë pas periudhës së lulëzimit në pranverë. Siç është theksuar më parë, është jetike të lejohen gjethet të thahen plotësisht në mënyrë natyrale. Ky proces, i quajtur “pjekuri”, lejon bimën të tërheqë të gjithë energjinë dhe lëndët ushqyese nga gjethet dhe t’i ruajë ato në bulbë. Kjo energji e ruajtur është karburanti që bulba do të përdorë për të mbijetuar dimrin dhe për të nisur rritjen në pranverë.

Pasi gjethet të jenë tharë plotësisht dhe të jenë bërë kafe, zakonisht në fillim të verës, ato mund të hiqen. Gjatë verës dhe vjeshtës së hershme, bima është në gjendje fjetjeje. Gjatë kësaj kohe, është e rëndësishme të shmanget ujitja e tepërt, pasi bulbat preferojnë kushte të thata. Ujitja në këtë periudhë mund të nxisë kalbëzimin ose të stimulojë një rritje të parakohshme që do të ishte e ndjeshme ndaj ngricave.

Në mesin e vjeshtës, para se toka të ngrijë, është koha për të pastruar zonën rreth vendit ku janë mbjellë bulbat. Hiqni çdo barishte ose mbeturinë bimore. Kjo higjienë e mirë ndihmon në parandalimin e sëmundjeve duke eliminuar vendet ku mund të strehohen sporet e kërpudhave. Gjithashtu, largon mbulesën që mund të tërheqë brejtësit, të cilët mund të gërmojnë dhe të ushqehen me bulbat gjatë dimrit.

Nëse toka është shumë e thatë në vjeshtë, një ujitje e fundit dhe e thellë para ngricave të para mund të jetë e dobishme, veçanërisht për bulbat e sapombjellë. Kjo ndihmon në hidratimin e bulbave dhe tokës përreth, gjë që ofron njëfarë mbrojtjeje nga tharja gjatë dimrit. Megjithatë, ky hap duhet bërë vetëm nëse vjeshta ka qenë jashtëzakonisht e thatë.

Mbrojtja e qepujkave në tokë

Në shumicën e klimave ku Ornithogalum umbellatum rritet mirë, bulbat janë mjaft rezistente dhe mund të lihen në tokë gjatë gjithë dimrit pa ndonjë problem. Në fakt, ato kërkojnë një periudhë të ftohtë për të lulëzuar siç duhet. Megjithatë, në zonat me dimra shumë të ashpër (zona USDA 4 ose më të ulëta), ose nëse bulbat janë mbjellë vonë në vjeshtë, një shtresë mbrojtëse mulçi mund të jetë shumë e dobishme.

Aplikoni një shtresë mulçi prej 5-10 centimetrash mbi zonën e mbjelljes pasi toka të ketë filluar të ngrijë lehtë. Aplikimi i mulçit pas ngrirjes së parë ndihmon në mbajtjen e tokës të ngrirë në mënyrë konstante, duke parandaluar ciklet e ngrirjes dhe shkrirjes që mund të dëmtojnë bulbat ose t’i nxjerrin ato në sipërfaqe. Kjo shtresë izoluese mbron bulbat nga luhatjet ekstreme të temperaturës.

Materiale të mira për mulç përfshijnë gjethet e thata të copëtuara, kashtën, lëvoren e pishës ose kompostin. Këto materiale organike jo vetëm që ofrojnë izolim, por gjithashtu dekompozohen gradualisht, duke shtuar lëndë ushqyese në tokë. Shmangni përdorimin e materialeve që ngjeshen dhe bëhen të papërshkueshme nga uji dhe ajri, si gjethet e plota dhe të lagura.

Në pranverën e hershme, kur rreziku i ngricave të forta ka kaluar dhe filloni të shihni shenjat e para të rritjes, është koha të hiqni me kujdes shtresën e mulçit. Bëjeni këtë gradualisht për të lejuar bimët të aklimatizohen me kushtet e reja. Largimi i mulçit lejon që dielli të ngrohë tokën dhe lastarët të dalin pa pengesa. Lënia e mulçit për një kohë të gjatë mund të vonojë rritjen dhe të favorizojë problemet me kalbëzimin.

Ruajtja e qepujkave të nxjerra nga toka

Në raste të rralla, si në klimat jashtëzakonisht të ftohta dhe të lagështa, ose nëse dëshironi të zhvendosni bimët, mund të zgjidhni t’i nxirrni bulbat nga toka për t’i ruajtur gjatë dimrit. Kjo nuk është një praktikë standarde për Ornithogalum umbellatum, por është e mundur. Koha më e mirë për t’i nxjerrë bulbat është në fund të verës ose në fillim të vjeshtës, pasi gjethet të jenë tharë plotërisht.

Pasi të keni nxjerrë me kujdes bulbat nga toka, pastrojini ato nga dheu i tepërt, por mos i lani me ujë. Lërini bulbat të thahen për disa javë në një vend të ngrohtë, të thatë dhe me ajrosje të mirë, larg dritës së diellit direkte. Ky proces, i quajtur “kurim”, ndihmon në forcimin e lëkurës së jashtme të bulbës dhe parandalon kalbëzimin gjatë ruajtjes.

Pasi bulbat të jenë kuruar plotësisht, inspektojini ato dhe hidhni çdo bulbë që është e butë, e dëmtuar ose me shenja sëmundjeje. Ruani vetëm bulbat më të shëndetshëm. Vendosini bulbat në një kuti, thes letre ose rrjetë të mbushur me një material të thatë si torfë, vermikulit ose tallash. Ky material ndihmon në mbajtjen e një niveli të qëndrueshëm lagështie dhe parandalon që bulbat të thahen ose të myken.

Ruajini bulbat në një vend të freskët, të errët dhe të thatë, si një bodrum ose garazh pa ngrohje. Temperatura ideale e ruajtjes është midis 4 dhe 10 gradë Celsius. Kontrolloni periodikisht bulbat gjatë dimrit për të siguruar që nuk ka shenja kalbëzimi dhe hiqni çdo bulbë të prishur për të mbrojtur të tjerat. Rimbillini bulbat në kopsht në pranverën e hershme pasi të ketë kaluar rreziku i ngricave të forta.

Kujdesi pas dimërimit dhe zgjimi pranveror

Me ardhjen e pranverës, fillon faza e re e kujdesit për qumështin e zogut. Siç u përmend, hapi i parë është largimi gradual i çdo shtrese mulçi dimëror. Kjo lejon që toka të ngrohet dhe sinjalizon bulbat se është koha për të filluar rritjen. Kjo është gjithashtu koha e duhur për të aplikuar një pleh të balancuar, me çlirim të ngadaltë, për t’i dhënë bimëve një start të mirë për sezonin e ri.

Sapo të shfaqen lastarët e parë, sigurohuni që zona të jetë e pastër nga barërat e këqija. Barërat e këqija konkurrojnë me bimët bulbore për ujë, dritë dhe lëndë ushqyese, kështu që kontrolli i tyre në fazat e hershme është i rëndësishëm. Një pastrim i kujdesshëm me dorë është metoda më e mirë për të shmangur dëmtimin e lastarëve të rinj dhe delikatë.

Monitoroni lagështinë e tokës ndërsa ditët bëhen më të gjata dhe më të ngrohta. Pranvera mund të jetë e thatë, dhe lastarët në rritje kanë nevojë për lagështi të vazhdueshme për t’u zhvilluar siç duhet. Filloni një regjim të rregullt ujitjeje, duke siguruar që toka të jetë e lagur, por jo e ngopur me ujë. Kjo do të mbështesë zhvillimin e gjetheve të shëndetshme dhe përgatitjen për lulëzimin.

Vëzhgoni me kujdes për shenjat e para të dëmtuesve ose sëmundjeve. Pranvera e freskët dhe e lagësht mund të jetë një kohë e favorshme për lëmyshqet, kërmijtë dhe disa sëmundje kërpudhore. Një ndërhyrje e hershme është shumë më efektive sesa trajtimi i një problemi të avancuar. Duke ndjekur këto hapa të kujdesit pas dimërimit, ju do të krijoni skenën për një shfaqje të mrekullueshme lulesh që do të shpërblejë të gjithë punën tuaj përgatitore.