Pielęgnacja dalii

Dalie, ze względu na swoje spektakularne i różnorodne kwiaty, są prawdziwą ozdobą każdego ogrodu, przyciągając wzrok i zachwycając bogactwem form oraz kolorów. Aby jednak mogły w pełni rozwinąć swój potencjał i obficie kwitnąć przez cały sezon, wymagają starannej i regularnej pielęgnacji, dostosowanej do ich specyficznych potrzeb. Kluczem do sukcesu jest zrozumienie ich cyklu życiowego, od sadzenia karp po zimowe przechowywanie, co pozwala na zapewnienie im optymalnych warunków do wzrostu. Prawidłowa opieka obejmuje nie tylko podstawowe czynności, takie jak podlewanie czy nawożenie, ale również bardziej zaawansowane zabiegi, w tym przycinanie, ochronę przed chorobami i odpowiednie przygotowanie do zimy. Dopiero kompleksowe podejście do pielęgnacji tych wspaniałych roślin gwarantuje, że będą one zdrowe, silne i co roku będą nas obdarzać niezliczonymi, barwnymi kwiatami.

Uprawa dalii rozpoczyna się od wyboru odpowiedniego stanowiska, które ma fundamentalne znaczenie для ich prawidłowego rozwoju i kwitnienia. Rośliny te uwielbiają słońce, dlatego należy zapewnić im miejsce, w którym będą miały dostęp do bezpośredniego światła słonecznego przez co najmniej sześć do ośmiu godzin dziennie. Im więcej słońca, tym intensywniejsze będą kolory kwiatów i tym obfitsze będzie kwitnienie, co jest celem każdego ogrodnika. Należy unikać sadzenia dalii w miejscach zacienionych, na przykład pod koronami dużych drzew, gdzie nie tylko brakuje światła, ale również muszą konkurować o wodę i składniki odżywcze. Odpowiednia cyrkulacja powietrza jest równie ważna, ponieważ zapobiega rozwojowi chorób grzybowych, na które dalie są podatne, zwłaszcza w wilgotnych warunkach.

Kolejnym niezwykle istotnym aspektem jest jakość gleby, w której będą rosły dalie, ponieważ to z niej czerpią wszystkie niezbędne do życia substancje. Podłoże powinno być przede wszystkim żyzne, bogate w materię organiczną oraz dobrze przepuszczalne, aby uniknąć zastojów wody, które mogą prowadzić do gnicia karp. Przed posadzeniem roślin warto wzbogacić glebę kompostem lub dobrze rozłożonym obornikiem, co zapewni im doskonały start i dostarczy składników pokarmowych na początkowym etapie wzrostu. Idealne pH gleby dla dalii powinno być lekko kwaśne do obojętnego, w zakresie od 6,5 do 7,0; w razie potrzeby można je skorygować, stosując odpowiednie nawozy zakwaszające lub wapno. Pamiętaj, że ciężka, gliniasta gleba wymaga rozluźnienia, na przykład poprzez dodanie piasku lub drobnego żwiru.

Systematyczne i przemyślane podlewanie to filar prawidłowej pielęgnacji dalii, szczególnie w okresach suszy i intensywnego wzrostu. Dalie mają duże zapotrzebowanie na wodę, zwłaszcza gdy rozwijają pąki kwiatowe i kwitną, dlatego należy dbać o to, aby podłoże było stale lekko wilgotne, ale nie mokre. Najlepiej podlewać je rzadziej, ale obficie, kierując strumień wody bezpośrednio na glebę wokół podstawy rośliny, unikając moczenia liści i kwiatów, co minimalizuje ryzyko wystąpienia chorób grzybowych. W upalne, letnie dni może być konieczne codzienne podlewanie, zwłaszcza w przypadku roślin uprawianych w pojemnikach, gdzie ziemia wysycha znacznie szybciej. Zawsze sprawdzaj wilgotność gleby przed kolejnym podlaniem, wkładając palec na głębokość kilku centymetrów – jeśli jest sucha, to znak, że roślina potrzebuje wody.

Wybór odpowiedniego stanowiska

Wybór miejsca do uprawy dalii to jedna z najważniejszych decyzji, która będzie miała bezpośredni wpływ na zdrowie roślin i obfitość ich kwitnienia. Dalie są roślinami światłolubnymi, co oznacza, że do wytworzenia silnych łodyg i licznych, dobrze wybarwionych kwiatów potrzebują pełnego nasłonecznienia. Idealne stanowisko powinno zapewniać im co najmniej 6-8 godzin bezpośredniego światła słonecznego każdego dnia, najlepiej od samego rana. Poranne słońce szybko osusza rosę z liści, co znacząco ogranicza ryzyko rozwoju chorób grzybowych, takich jak mączniak prawdziwy. Unikaj sadzenia ich w cieniu budynków, wysokich płotów czy pod gęstymi koronami drzew, gdzie będą musiały walczyć o każdy promień słońca.

Oprócz dostępu do światła, niezwykle ważna jest ochrona przed silnym wiatrem, który może łatwo łamać ich wysokie i często kruche łodygi, zwłaszcza u odmian wielkokwiatowych. Dobrym rozwiązaniem jest sadzenie dalii w pobliżu murów, żywopłotów lub innych osłon, które zapewnią im zacisze, ale jednocześnie nie będą ich cieniować przez większą część dnia. Jeśli nie masz naturalnej osłony, warto pomyśleć o zainstalowaniu specjalnych parawanów ogrodowych lub posadzeniu w pobliżu innych, wyższych roślin, które przejmą na siebie siłę wiatru. Pamiętaj, że uszkodzone pędy to nie tylko strata estetyczna, ale także otwarta brama dla patogenów chorobotwórczych, które mogą zainfekować całą roślinę.

Stanowisko dla dalii powinno również zapewniać dobrą cyrkulację powietrza, co może wydawać się sprzeczne z potrzebą osłony od wiatru, ale kluczem jest znalezienie złotego środka. Zbyt gęste nasadzenia i brak przewiewu sprzyjają utrzymywaniu się wilgoci na liściach, co stwarza idealne warunki do rozwoju chorób grzybowych. Dlatego sadząc dalie, zachowaj odpowiednie odstępy między poszczególnymi roślinami, dostosowane do docelowej wielkości danej odmiany, co umożliwi swobodny przepływ powietrza. Unikaj sadzenia ich w zagłębieniach terenu, gdzie po deszczu długo utrzymuje się woda i wilgotne powietrze.

Podczas wyboru miejsca należy także wziąć pod uwagę logistykę i przyszłą pielęgnację. Dalie wymagają regularnego podlewania, nawożenia, usuwania przekwitłych kwiatostanów oraz podwiązywania wyższych odmian, dlatego dostęp do nich powinien być swobodny i wygodny. Jeśli planujesz uprawiać dalie na kwiat cięty, warto posadzić je w miejscu, z którego łatwo będzie można je ścinać bez uszkadzania innych roślin na rabacie. Przemyślana lokalizacja od samego początku znacząco ułatwi wszystkie prace pielęgnacyjne w trakcie sezonu i pozwoli cieszyć się pięknem tych kwiatów bez zbędnego wysiłku.

Przygotowanie gleby i sadzenie

Sukces w uprawie dalii w dużej mierze zależy od starannego przygotowania gleby, która stanowi fundament dla zdrowego rozwoju systemu korzeniowego i całej rośliny. Dalie preferują podłoże żyzne, zasobne w próchnicę i składniki pokarmowe, a jednocześnie lekkie i dobrze przepuszczalne, co zapobiega gniciu karp. Idealnym momentem na przygotowanie rabaty jest jesień poprzedzająca sadzenie, kiedy to można głęboko przekopać ziemię i wymieszać ją z dużą ilością kompostu lub dobrze przefermentowanego obornika. Jeśli jednak nie zdążyłeś tego zrobić jesienią, nic straconego – podobne zabiegi można przeprowadzić wiosną, na kilka tygodni przed planowanym terminem sadzenia, używając w pełni dojrzałego kompostu.

Przed umieszczeniem karp w ziemi należy dokładnie oczyścić i odchwaścić całą powierzchnię przeznaczoną pod uprawę. Chwasty nie tylko konkurują z daliami o wodę, światło i składniki odżywcze, ale mogą również być żywicielami dla różnych chorób i szkodników. Glebę należy spulchnić na głębokość co najmniej 30-40 cm, usuwając przy tym wszelkie kamienie i resztki starych korzeni. Jeśli podłoże w twoim ogrodzie jest ciężkie i gliniaste, konieczne będzie dodanie materiałów rozluźniających, takich jak gruboziarnisty piasek, drobny żwir czy perlit, aby poprawić jego strukturę i drenaż, co jest kluczowe dla zdrowia karp.

Sadzenie karp dalii przeprowadza się w drugiej połowie maja, gdy minie już ryzyko wystąpienia wiosennych przymrozków, które mogłyby uszkodzić młode pędy. Dołki pod karpy powinny być na tyle duże, aby swobodnie pomieścić całą bryłę korzeniową – zazwyczaj mają około 30 cm średnicy i podobną głębokość. Na dnie dołka warto usypać niewielki kopczyk z żyznej ziemi, na którym rozkłada się karpę, kierując pąki wzrostowe (tzw. „oczka”) ku górze. Pamiętaj, aby sadzić je na odpowiedniej głębokości: górna część karpy powinna znajdować się około 5-10 cm pod powierzchnią ziemi, co ochroni młode pędy przed ewentualnymi późnymi przymrozkami i zapewni stabilność roślinie.

Po umieszczeniu karpy w dołku należy delikatnie przysypać ją ziemią, lekko ugniatając podłoże, aby wyeliminować puste przestrzenie powietrzne. Od razu po posadzeniu warto wbić w ziemię palik lub inną podporę, zwłaszcza w przypadku odmian wysokich, ponieważ późniejsze wbijanie podpór mogłoby uszkodzić rozwijającą się karpę. Odstępy między poszczególnymi roślinami powinny być dostosowane do siły wzrostu i docelowej wielkości danej odmiany; zazwyczaj dla odmian wysokich wynosi on 70-100 cm, dla średnich 50-60 cm, a dla niskich, rabatowych około 30-40 cm. Po posadzeniu rośliny należy obficie podlać, aby ziemia dobrze przyległa do karp i pobudziła je do wzrostu.

Podlewanie i wilgotność podłoża

Prawidłowe nawadnianie jest jednym z najważniejszych elementów pielęgnacji dalii, decydującym o ich wigorze, zdrowiu i obfitości kwitnienia. Dalie, ze względu na swoją dużą masę liści i kwiatów, mają znaczne zapotrzebowanie na wodę, zwłaszcza w okresach intensywnego wzrostu oraz podczas upalnej i suchej pogody. Kluczowe jest utrzymanie stałej, umiarkowanej wilgotności podłoża, unikając zarówno przesuszenia, które powoduje więdnięcie i osłabienie rośliny, jak i nadmiernego zalewania, które może prowadzić do gnicia karp i rozwoju chorób korzeniowych. Regularność jest tutaj słowem-kluczem; lepiej podlewać rośliny systematycznie, dostarczając im odpowiednią ilość wody, niż robić to nieregularnie i w gwałtowny sposób.

Częstotliwość podlewania należy dostosować do panujących warunków atmosferycznych, rodzaju gleby oraz fazy rozwojowej rośliny. Wiosną, po posadzeniu, dalie nie wymagają bardzo intensywnego nawadniania, aż do momentu pojawienia się pierwszych pędów. W miarę wzrostu roślin i pojawiania się coraz większej liczby liści, zapotrzebowanie na wodę rośnie. Latem, w pełni sezonu wegetacyjnego i podczas kwitnienia, podlewanie może być konieczne nawet codziennie, zwłaszcza jeśli dalie rosną na glebach piaszczystych lub w donicach. Zawsze przed podlaniem warto sprawdzić wilgotność gleby na głębokości kilku centymetrów – jeśli jest sucha, to sygnał, że roślina potrzebuje nawodnienia.

Technika podlewania również ma ogromne znaczenie dla zdrowia dalii. Najlepszą metodą jest podlewanie rzadkie, ale obfite, tak aby woda dotarła do głębszych warstw gleby, stymulując rozwój silnego i rozległego systemu korzeniowego. Strumień wody należy kierować bezpośrednio na glebę u podstawy rośliny, starając się unikać moczenia liści, pąków i kwiatów. Mokre liście, zwłaszcza jeśli pozostają wilgotne przez noc, stwarzają idealne warunki do rozwoju chorób grzybowych, takich jak mączniak prawdziwy czy szara pleśń. Idealną porą na podlewanie jest wczesny ranek, co pozwala roślinom dobrze nawodnić się przed nadejściem upału, a ewentualna wilgoć na liściach ma szansę szybko wyschnąć w promieniach porannego słońca.

Warto również rozważyć zastosowanie ściółkowania, które jest doskonałym sposobem na utrzymanie wilgoci w glebie i ograniczenie częstotliwości podlewania. Warstwa ściółki, na przykład z kory, kompostu czy słomy, rozłożona wokół roślin, spowalnia parowanie wody z podłoża, chroni korzenie przed przegrzewaniem się w upalne dni i dodatkowo hamuje wzrost chwastów. Dzięki ściółce gleba dłużej pozostaje wilgotna, co jest szczególnie korzystne podczas urlopowych wyjazdów lub w okresach przedłużającej się suszy. Pamiętaj jednak, aby nie układać ściółki bezpośrednio przy samej łodydze, aby zapewnić odpowiednią cyrkulację powietrza i uniknąć ryzyka gnicia.

Nawożenie dla obfitego kwitnienia

Aby dalie mogły w pełni zaprezentować swój potencjał i wytworzyć masę dużych, intensywnie wybarwionych kwiatów, niezbędne jest regularne i zbilansowane nawożenie przez cały sezon wegetacyjny. Rośliny te są dość żarłoczne i szybko zużywają składniki pokarmowe dostępne w glebie, dlatego ich uzupełnianie jest kluczowe dla utrzymania ciągłości kwitnienia. Program nawożenia należy rozpocząć kilka tygodni po posadzeniu, gdy rośliny dobrze się ukorzenią i zaczną intensywnie rosnąć, a następnie kontynuować go regularnie aż do końca lata. Ważne jest, aby stosować nawozy o odpowiednim składzie, dostosowanym do aktualnej fazy rozwojowej rośliny.

Na początku sezonu wegetacyjnego, gdy głównym celem jest rozwój silnych pędów i dużej masy liściowej, warto zastosować nawóz o zrównoważonym składzie NPK (azot, fosfor, potas) lub z lekką przewagą azotu. Azot jest odpowiedzialny za wzrost części zielonych, co jest fundamentem dla przyszłego kwitnienia. Można w tym celu wykorzystać nawozy wieloskładnikowe przeznaczone dla roślin kwitnących lub naturalne nawozy organiczne, takie jak gnojówka z pokrzyw czy biohumus. Pamiętaj jednak, aby nie przesadzić z ilością azotu, ponieważ jego nadmiar może prowadzić do nadmiernego wzrostu liści kosztem kwiatów, a także osłabiać pędy, czyniąc je bardziej podatnymi na złamania.

Gdy dalie zaczynają tworzyć pąki kwiatowe, należy zmienić nawóz na taki, który zawiera znacznie mniej azotu, a więcej fosforu i potasu. Fosfor odgrywa kluczową rolę w rozwoju systemu korzeniowego oraz w procesie zawiązywania pąków i kwiatów, podczas gdy potas wzmacnia ogólną kondycję rośliny, poprawia intensywność barwy kwiatów i zwiększa odporność na choroby oraz niekorzystne warunki środowiskowe. Idealne będą specjalistyczne nawozy dla roślin kwitnących, pomidorów lub nawozy jesienne, które charakteryzują się właśnie takim składem. Nawożenie kontynuuje się regularnie co 2-4 tygodnie, w zależności od rodzaju użytego preparatu (granulowany czy płynny), aż do końca sierpnia.

Należy unikać nawożenia dalii pod koniec sezonu, czyli we wrześniu i październiku, ponieważ może to pobudzać rośliny do wytwarzania nowych, delikatnych przyrostów, które nie zdążą zdrewnieć przed nadejściem zimy. Taki stan utrudnia karpom prawidłowe przygotowanie się do okresu spoczynku i może negatywnie wpłynąć na ich zdolność do przezimowania. Zawsze stosuj nawozy zgodnie z zaleceniami producenta, unikając przenawożenia, które jest bardziej szkodliwe niż lekki niedobór składników pokarmowych. Pamiętaj również, aby nawozić rośliny po uprzednim podlaniu, aplikując preparat na wilgotną glebę, co zapobiega poparzeniu korzeni i zapewnia lepsze wchłanianie substancji odżywczych.

Przycinanie i formowanie roślin

Przycinanie, znane również jako ogławianie lub uszczykiwanie, jest kluczowym zabiegiem pielęgnacyjnym, który pozwala na uzyskanie bardziej krzaczastych, zwartych i obficie kwitnących dalii. Chociaż początkowo może wydawać się sprzeczne z intuicją usuwanie części rośliny, w rzeczywistości stymuluje ją to do wytwarzania większej liczby bocznych pędów, a co za tym idzie, większej liczby kwiatów. Zabieg ten jest szczególnie polecany dla większości odmian dalii, z wyjątkiem tych naturalnie karłowych, które i tak zachowują kompaktowy pokrój. Pierwsze uszczykiwanie wykonuje się, gdy roślina osiągnie wysokość około 20-40 cm i wytworzy 3-4 pary liści.

Zabieg polega na usunięciu wierzchołka głównego pędu, tuż nad górną parą liści. Można to zrobić ostrymi nożyczkami, sekatorem lub po prostu palcami, uszczykując miękki stożek wzrostu. W odpowiedzi na to roślina zacznie intensywnie wypuszczać dwa nowe pędy boczne z kątów liści znajdujących się tuż pod miejscem cięcia. Te nowe pędy z czasem również wytworzą pąki kwiatowe, co w efekcie podwaja liczbę głównych gałązek kwitnących. Dzięki temu roślina staje się gęstsza, bardziej stabilna i produkuje więcej kwiatów, choć mogą być one nieco mniejsze niż ten, który wyrósłby na nieprzyciętym pędzie głównym.

Kolejnym ważnym elementem przycinania jest regularne usuwanie przekwitłych kwiatostanów, co jest absolutnie niezbędne do podtrzymania ciągłości kwitnienia. Gdy dalia zawiąże nasiona, otrzymuje sygnał hormonalny, że jej misja reprodukcyjna na dany sezon została zakończona i może przestać inwestować energię w produkcję nowych kwiatów. Systematyczne ścinanie zwiędłych główek kwiatowych oszukuje roślinę, zmuszając ją do ciągłego wytwarzania nowych pąków w celu wydania nasion. Przekwitłe kwiaty należy usuwać wraz z całym pędem aż do miejsca, gdzie wyrasta on z głównej łodygi lub do pierwszej pary liści, co stymuluje roślinę do wypuszczania nowych pędów z bocznych pąków.

W przypadku odmian wielkokwiatowych, uprawianych z myślą o uzyskaniu pojedynczych, ale ogromnych i spektakularnych kwiatów na wystawy, stosuje się nieco inną technikę zwaną selektywnym usuwaniem pąków. Polega ona na pozostawieniu na każdym pędzie tylko jednego, centralnego pąka kwiatowego, a usunięciu wszystkich bocznych, mniejszych pąków, które pojawiają się w jego sąsiedztwie. Dzięki temu cała energia rośliny zostaje skierowana na rozwój tego jednego, wybranego kwiatu, co pozwala mu osiągnąć maksymalne rozmiary i perfekcyjną formę. Niezależnie od stosowanej techniki, wszystkie cięcia należy wykonywać czystymi i ostrymi narzędziami, aby zminimalizować ryzyko infekcji.

Ochrona przed chorobami i szkodnikami

Zdrowe i dobrze pielęgnowane dalie są mniej podatne na ataki chorób i szkodników, jednak nawet w najlepiej prowadzonym ogrodzie mogą pojawić się problemy. Kluczem do sukcesu jest regularna obserwacja roślin, która pozwala na wczesne wykrycie niepokojących objawów i szybką interwencję, zanim problem wymknie się spod kontroli. Do najczęstszych chorób grzybowych atakujących dalie należy mączniak prawdziwy, który objawia się białym, mączystym nalotem na liściach i pędach. Chorobie tej sprzyja duża wilgotność powietrza przy jednoczesnej suszy w podłożu oraz zbyt gęste sadzenie roślin, ograniczające cyrkulację powietrza.

Aby zapobiegać mączniakowi, należy unikać moczenia liści podczas podlewania i dbać o odpowiednie odstępy między roślinami. W przypadku zauważenia pierwszych objawów, należy natychmiast usunąć i zniszczyć porażone części rośliny, a następnie zastosować oprysk odpowiednim fungicydem. Inną częstą chorobą jest szara pleśń, która atakuje głównie kwiaty i pąki, szczególnie w okresach długotrwałych opadów deszczu. Objawia się ona wodnistymi plamami, które szybko pokrywają się szarym, pylącym nalotem grzybni; porażone części roślin należy niezwłocznie usuwać, aby ograniczyć rozprzestrzenianie się choroby.

Wśród szkodników najczęściej atakujących dalie prym wiodą mszyce, które gromadzą się na młodych pędach i pąkach kwiatowych, wysysając soki z rośliny i osłabiając jej wzrost. Mszyce mogą również przenosić groźne choroby wirusowe, dlatego ich zwalczanie jest niezwykle ważne. W przypadku niewielkiej inwazji można spróbować usunąć je mechanicznie, silnym strumieniem wody, lub zastosować naturalne preparaty na bazie szarego mydła lub oleju rzepakowego. Jeśli jednak szkodników jest dużo, konieczne może być użycie chemicznych środków owadobójczych, czyli insektycydów.

Innym uciążliwym szkodnikiem, zwłaszcza na początku sezonu, są ślimaki, które potrafią w ciągu jednej nocy zniszczyć wszystkie młode pędy wyrastające z karp. Aby chronić przed nimi dalie, można stosować bariery w postaci rozsypanych wokół roślin skorupek jaj, trocin lub specjalnych granulatów na ślimaki. Warto również regularnie przeglądać rośliny, zwłaszcza wieczorem i po deszczu, i ręcznie zbierać te szkodniki. Regularne inspekcje i szybkie reagowanie na pierwsze symptomy problemów to najlepsza strategia na utrzymanie dalii w doskonałym zdrowiu przez cały sezon.

Przygotowanie do zimy i przechowywanie karp

Dalie pochodzą z ciepłego klimatu Meksyku i nie są w stanie przetrwać zimy w gruncie w warunkach klimatu umiarkowanego, dlatego jesienią, po pierwszych przymrozkach, konieczne jest wykopanie ich karp i odpowiednie zabezpieczenie na okres zimowy. Pierwszy, lekki przymrozek jest sygnałem dla ogrodnika, że nadszedł czas na działanie; zazwyczaj uszkadza on tylko liście i kwiaty, sprawiając, że stają się czarne i zwiędnięte, co jest naturalnym znakiem, że roślina zakończyła wegetację i przygotowuje się do spoczynku. Nie należy spieszyć się z wykopywaniem karp przed przymrozkami, ponieważ do tego czasu roślina wciąż transportuje substancje odżywcze z części nadziemnej do organów spichrzowych, co wzmacnia je i przygotowuje do zimowego przechowywania.

Po pierwszych przymrozkach należy przyciąć łodygi dalii na wysokość około 10-15 cm nad ziemią, co ułatwi późniejsze prace. Następnie, używając wideł amerykańskich lub szpadla, należy delikatnie podważyć i wykopać całą bryłę korzeniową, starając się zachować jak największą odległość od podstawy pędów, aby nie uszkodzić kruchych karp. Po wyjęciu z ziemi, karpy należy wstępnie oczyścić z nadmiaru gleby, delikatnie ją otrzepując, ale unikając mycia pod bieżącą wodą, ponieważ wilgoć sprzyja rozwojowi chorób grzybowych podczas przechowywania. Warto również od razu przyczepić do każdej karpy etykietę z nazwą odmiany, co pozwoli uniknąć pomyłek w następnym sezonie.

Kolejnym kluczowym etapem jest suszenie karp, które ma na celu pozbycie się nadmiaru wilgoci z ich powierzchni. Wykopane karpy należy ułożyć w przewiewnym, chłodnym i suchym miejscu, zabezpieczonym przed mrozem, na przykład w garażu, piwnicy czy na werandzie. Można je umieścić na gazetach, kartonach lub w ażurowych skrzynkach, pędami do dołu, aby umożliwić odpływ ewentualnych resztek wody z pustych w środku łodyg. Proces suszenia trwa zazwyczaj od kilku dni do dwóch tygodni, w zależności od warunków; karpy są gotowe do przechowywania, gdy ziemia na nich jest już całkowicie sucha i łatwo odpada.

Odpowiednio przygotowane i wysuszone karpy należy umieścić w skrzynkach, kartonach lub workach i przesypać materiałem izolacyjnym, który ochroni je przed wysychaniem i wahaniami temperatury. Doskonale nadaje się do tego suchy torf, trociny, piasek lub wermikulit. Pojemniki z karpami należy przechowywać w chłodnym, ciemnym i suchym pomieszczeniu, w którym temperatura utrzymuje się na stałym poziomie od 5 do 8 stopni Celsjusza. W trakcie zimy, co kilka tygodni, warto kontrolować stan karp, usuwając te, które wykazują objawy gnicia lub pleśni, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji na zdrowe egzemplarze.